اين روزا كه به خاطر ويروس كرونا مجبوريم ساعت‌های زيادی رو با بچه هامون توی خونه بمونیم، ممکنه خسته و بی‌حوصله و کلافه بشیم. اما بیایم از این فرصت با هم بودن استفاده کنیم و تعامل بهتر باهاشون رو تمرین کنیم تا آروم آروم به عنوان يه برنامه‌ی ثابت توی زندگی روزمرمون باقی بمونه و برامون تبدیل به عادت بشه...
1- دلیل توی خونه موندن رو به بچه ها به درستی توضیح بدیم
وقتی شیوه ارتباطی ما با فرزندمون کلام باشه کودک هم یاد می‌گیره که ارتباطش با ما رو از راه کلام منتقل کنه نه راه های دیگه. با توجه به اين كه اين روزا همه جا حرف از كرونا هست و بچه ها از یک سالگی متوجه میشن، بهتره خودمون اطلاعات لازم رو به صورت صحيح به فرزندمون منتقل كنيم. اولين قدم اينه كه متوجه بشيم كودكمون خودش تا الان چقدر اطلاعات داره و بهترين راه براي فهم اين موضوع يه گفت وگوی صميميه ... گفتگوی ما بايد طوری باشه که کودکمون ترس بيجا تو دلش ايجاد نشه ولی از طرفی موضوع رو هم جدی بگيره. یادمون باشه بچه‌هایی که جرأت می کنن همه چیز رو برای والدینشون تعریف کنن از بسیاری از آسیب ها در امانند. سعی کنیم در مورد فعالیت های مورد علاقه فرزندمون با او صحبت کنیم.
2- از طریق بازی تعاملی خوب و مثبت با فرزندمون برقرار کنیم
به فرزندمون بگيم حالا كه نميتونيم از خونه بيرون بريم بيا با هم يه ليست تهيه كنيم از همه بازی های خوب و جذابی كه دوست داری توی خونه با هم انجام بديم .
فعالیت هایی كه ميدونيم دوست داره رو خودمون پيشنهاد بديم مثلا (خمير بازي، كيك پختن، قايم موشك و ....) حواسمون باشه فعالیت‌ها تعاملی باشه، یعنی هر دو بتونيم باهاش درگير بشيم. اگه ما به عنوان مادر مسئولیت برقراری این تعامل رو به عهده داریم حواسمون باشه که پدر هم حداقل هفته‌ای دو سه بار این مسئولیت رو به عهده بگیره. در واقع چیزی که کودکمون از این تعامل باید یاد بگیره اینه که میشه با مامان و بابا هم خوش گذروند و با اونها دوست بود و از کنار هم بودن لذت برد.
3- 30 دقیقه طلایی در روز رو نادیده نگیریم
سعي كنيم حتما روزی 30 دقيقه زمان باكيفيت برای فرزندمون اختصاص بدیم. تو اين زمان ذهنی و جسمی باهاش همراه بشيم. با كس ديگه ای حرف نزنيم و اون كاری رو كه دوست داره انجام بديم.
علت 30 دقیقه اینه که این زمان بقدری هست که امکان "ادامه دار" بودنش وجود داره و میتونه مفید هم باشه، اگه زیادتر باشه احتمال اینکه ادامه دار نباشه هست و اگه کمتر از این هم باشه دیگه فرصتی برای برقراری رابطه باقی نمی‌مونه، البته قابل انعطافه و میتونیم این 30 دقیقه رو به بازه های کوتاه تر در طول روز تقسیم کنیم.
4- به فرزندمون بگيم كه دوستش داريم
البته که ما فرزندمون رو دوست داریم ولی لازمه که هر روز این رو بهش ابراز کنیم، فارغ از هر سنی. حتی در روزهای دشوار و در زمان‌هایی که ممکنه از رفتارشون دلخور باشیم مهمه که فرزندمون بدونه که از رفتارش ناراحتیم ولی با این وجود و بی قید و شرط اونها رو دوست داریم. یک "دوستت دارم" ساده می تونه اثر مثبت زیادی برای تقویت رابطه داشته باشه.
5- محبت فیزیکی به فرزندمون رو فراموش نکنیم
محبت فيزيكی رو با رعايت نكات بهداشتی تو اين شرايط از بچه هامون دريغ نكنيم. محبت فيزيكی غذای روح كودكمونه كه تو اين روزا بيشتر از هر زمانی بهش احتياج داره و كمبود اون در اين شرايط خیلی كلافه كنندست. اگر بنا به ضرورت از خونه خارج میشیم بعد از ورود به منزل و ضد عفونی كامل، كودك رو در آغوش بگیریم و حواسمون باشه كه از بيرون بردن و تماس كودك با افراد خارج از خونه جدا خودداری كنيم .
محبت جسمانی باید فراوان باشه، متنوع باشه، خشن نباشه و به کودک تحمیل نشه و مورد علاقه کودک باشه. پس یکی از مهمترین مسائل در قسمت محبت فیزیکی اینه که به عنوان والد کودک باید متوجه بشیم فرزندمون چه نوازش هایی رو دوست داره و چه نوازش هایی رو دوست نداره. همچنین نوازش کردن بیش از حد هم آسیب زاست.
6- به صحبت های فرزندمون گوش کنیم و همدلی کنیم
با توجه کامل به صحبت‌های کودکمون گوش بدیم و باهاش صحبت كنیم و بهش اطمینان بدیم که هر وقت دچار مشکلی شدی در کنارتیم و به اونها کمک می‌کنیم. زبانمون با کودک باید پذیرش باشه و نه قضاوت. اول باید کودکمون رو بفهمیم و درک کنیم و بعد از او توقع داشته باشیم که ما رو درک کنه. حتما در گفتگو با کودکمون انعکاس احساسات رو داشته باشیم. وقتی انعکاس احساسات رخ میده کودک با خودش می‌گه "چه خوب که مامانم من رو فهمید و دست از موعظه و نصیحت کردن من برداشت". پس سعی کنیم با گفتگوی درست و صحیح با فرزندمون تعامل مثبت و خوبی رو بین او و خودمون شکل بدیم.
7- برای هر یک از فرزندانمون به صورت جداگانه وقت بذاریم
اگر بیش از یک کودک داریم سعی کنیم برای هر یک از اونها وقت جداگانه ای رو اختصاص بدیم. وقت اختصاصی با کیفیت میتونه ارتباط ما رو تقویت کنه، عزت نفس اونها رو افزایش بده و به اونها این باور رو که ارزشمند هستن رو القا کنه تا ارزش خودشون رو بدونن.
8- با هم حل مسئله کنیم
به فرزندانمون کمک کنیم تا مشکل رو حل کنن. به عنوان یک الگوی خوب براشون باشیم و با رفتار و عملکردمون به اونها نشون بدیم که چطور باید موضوعات رو حل و فصل کنن. وقتی که با فرزندمون برای پیدا کردن راه حل ها همکاری می کنیم، یاد می گیرن که چطور با روش های مناسب با مشکلات کنار بیان.
