حتما همه ی ما به یاد داریم اون موقع ها که قرنطینه نبود، بعد از مهمونی،عروسی، جشن تولد و ... ، با میزبان تماس میگرفتیم و بابت زحمتی که کشیده بود تشکر میکردیم؛ یا حتی اگه دوستی محبتی رو در حقمون انجام میداد با فرستادن گل، شیرینی یا هدیه، سعی بر جبرانش داشتیم.
تاثیر نوشتن برای همدیگه
محققان دانشگاه تگزاس امریکا طبق مطالعه ای که انجام دادن، به این نتیجه رسیدن که ((نوشتن فقط یه یادداشت کوچیک برای همدیگه، بسیار اثرگزارتر از اون چیزیه که ما فکر میکنیم)). اونها به این نتیجه رسیدن که نوشتن یادداشت برای سپاسگزاری از کسی یا گفتن آرزوهای خوب، نه تنها برای دریافت کننده پیام مفیده، بلکه اثرات بسیار شگفت انگیزی هم برای خود نویسنده داره. چرا که سعی در بیان احساسات درونی ما با کلمات، برای به تعادل رسیدن احساسات ما کمک میکنه. همچنین ما با تکرار و نوشتن هر جمله ی مثبت، ذهنمون رو به سمت آینده ای بهتر جهت دهی می کنیم.
در دوران قرنطینه
توی این روزهای قرنطینه که امکان دید و بازدید حضوری، در آغوش گرفتن همدیگه، فرستادن گل و شیرینی یا حتی عیدی دادن وجود نداره، بهترین کار برای خوشحال کردن عزیزانمون نوشتن چند خطی برای اونهاست.اینکه بگیم چه روزهای فوق العاده ای رو در سال ۹۸ با هم گذروندیم، و چه آرزوهایی مثل سلامتی،تندرستی، شادابی، موفقیت و ...برای همدیگه در سال ۹۹ داریم.
نه به تبریک فورواردی
از اونجایی که بیشترمون، پیام های آماده فورواردی رو حتی تانصفه هم نمی خونیم، این موضوع که نوشته رو خودمون بنویسیم، بسیار مهمه و به قول معروف «نوشته ای که از دل برآید» هر چند که کوتاه و ساده باشه، بسیار بیشتر از نوشته های طولانی و پیچیده و ثقیل «به دل می شینه»!
یه تبریک ساده ولی از ته دل بنویس
پس از امسال شروع کنیم و دست به قلم بشیم و یه تبریک ساده ولی از ته دل مخصوص هرکدوم از اطرافیانمون بنویسیم و براشون بفرستیم. بگذاریم قلبمون تصمیم بگیره که چه کلماتی نوشته بشن. مطمئناً بعد از این روزهای قرنطینه، قدر آغوش همدیگه و لحظات در کنار هم بودن رو بیشتر می دونیم.
