تا حالا شده وعده‌ها و یا قول‌های زیادی به افراد بدیم و نتونیم به اونها عمل کنیم؟ و یا با افرادی روبرو بشیم که زیر قولشون میزنن؟ هرکسی در مقطعی از زندگی خودش قولی رو زیر پا گذاشته، اما بعضی از افراد بیشتر از دیگران این کار رو انجام میدن. اما چرا مردم عهد خودشون رو زیر پا می‌ذارن؟ چرا به کاری که نمی‌تونن انجام بدن متعهد میشن؟ در این مقاله به بررسی توضیحات احتمالی این پدیده می‌پردازیم.
بدقولی چی هست؟
بدقولی نوعی ناهنجاری اجتماعی هست که به معنی این هست که افراد در اغلب اوقات بر سر حرف و وعده‌شون نمی‌ایستن.
بد قولی چه تاثیری بر روابط ما میذاره؟
افراد بدقول به تدریج اعتبار خودشون رو در بین اطرافیان از دست میدن و دیگه کسی روی قول و حرفشون حساب نمی‌کنه و در نهایت چیزی جز سخنان توخالی و ناامیدی برای ما باقی نمی‌مونه. یکی از دلایل می‌تونه به این خاطر باشه که عملکرد ما بیشتر از کلمات در روابط تاثیر دارن. روابط بر اساس وعده‌های عمل شده ساخته میشن، نه بر اساس وعده‌های شکسته‌شده.
متخصصانی در این زمینه هستن که استدلال میکنن که هر چه کمتر به دیگران قول بدیم، بهتر هست. افراد برای ایجاد ارتباط با همسالان خودش نیاز به احساس امنیت داره. وعده‌ها و قول‌های به ثمر رسیده احساس اعتماد رو بین افراد تقویت می‌کنه.
چرا افراد بد قولی میکنن؟
فراموش کردن رفتار خودمون و قضاوت دیگران برای کارهایی که انجام میدن یا نمی‌دن بسیار کار راحتی هست. انسان ها موجودات بسیار پیچیده ای هستن، و برای هر رفتاری ممکنه دلایل متفاوتی وجود داشته باشه. با وجود این در بعضی موارد افراد آشکارا و با سوء قصد قول خودشون رو زیر پا می‌ذارن و در این شکی نیست. با این حال، افرادی هم وجود دارن که به دلیل مسائل عمیقی که کاملاً از اون آگاه نیستن، این گونه رفتار میکنن. در زیر موارد احتمالی از بد قولی افراد آورده شده.
1- سهل انگاری اجتماعی
سهل‌انگاري به معناي مشکل داشتن در زمینه شروع و یا تمام کردن کارها هست یا به معناي ساده‌تر، کار امروز رو به فردا انداختن هست. فرد سهلانگار دائما شروع کارها رو به آینده محول می‌کنه واون رو به تعویق میاندازه. سهل‌انگاري اجتماعی هم به معناي کم‌کاري شخص در گروه هست که براثر کاهش مسؤولیت او در قبال تلاش فردي خودش ایجاد میشه. سهل‌انگاري اجتماعی باعث کاهش و افت عملکرد در گروه میشه.
2- کمال‌گرایی منفی
افرادی که دچار کمال‌گرایی منفی هستن در نهایی کردن کارها مشکل دارن و همیشه فکر میکنن می‌تونستن کارشون رو بهتر و با کیفیت بیشتری انجام بدن، به همین دلیل ممکنه در تحویل پروژه، مقاله... با مشکل روبرو بشن. در این شرایط افراد از نشان دادن کارهاشون به دیگران طفره میرن و تمایل دارن که قبل از هر چیز مطمئن بشن که این کارها در بهترین حالت خودش قرار داره و بعد اونها رو به دیگران نشون میدن.
3- اهمال‌کاری
اهمال کاری به این معنی هست که کارهای ضروری خودمون رو عقب بندازیم و ترجیح بدیم که ابتدا به سراغ کارهایی با ضرورت کمتر بریم. به عبارت دیگه، کارهایی که لذت انجام اونها بیشتر یا رنج انجام دادن‌شون کمتر هست رو در فهرست فعالیت‌های خودمون – مستقل از اهمیت و ضرورت واقعی اونها – در اولویت قرار بدیم.
4- نداشتن برآورد زمانی درست
ریشه بعضی از بدقولی‌ها ضعف در درست برآورد کردن زمان هست، مثل وقتی که فرد به دلیل مشغله کاری، حساب زمان از دست خودش خارج میشه یا مثلا ترافیک خیابان‌ها رو محاسبه نکرده و دیر به قرار می‌رسه.
5- قدرت نه گفتن
بعضی از افراد به این دلیل که نمی‌دونن چطور باید قاطعیت داشته باشن، وعده‌ها رو زیر پا می‌ذارن. وقتی همسر، فرزندان یا دوستانشون از اونها درخواست میکنن که به کاری متعهد بشن، نمی‌تونن نه بگن. اگه نمی‌دونیم که چطور حد و مرز تعیین کنیم، ممکن هست در نهایت مسئولیت کاری رو بپذیریم که می دونیم نمی تونیم انجام بدیم.
6- خود فریبی
باید این رو در نظر بگیریم که افرادی که زیر قول خودشون میزنن همه مثل هم نیستن. بعضی از افراد حتی نمی‌دونن که این کار رو انجام میدن و از روی آگاهی نیست، یا حداقل مثل افراد منفعل-پرخاشگر با نیت بد این کار رو انجام نمی‌دن. اما بعضی افراد با خودفریبی دچار بدقولی میشن. اونها واقعاً معتقدن که می‌تونن هر کاری روکه قول می دن انجام بدن. در بعضی شرایط اونها واقع گرا نیستن و دچار هیجان لحظه‌ای میشن. اونها قول‌هایی میدن که نمی‌تونن به اونها عمل کنن. در این شرایط افراد اغلب نابالغ هستن و درک خوبی از محدودیت‌های خودشون ندارن. با این وجود، اونها اغلب این وعده‌ها رو از صمیم قلب میدن. شور و شوق اونها معمولا مسری هست و باعث میشن دیگران باور کنن که آنچه می‌گن ممکن هست.
گفتن این نکته ضروری هست که در شرایط بالا، عهدشکنی دیگران بر وعده شکن هم تأثیر میذاره. اونها گرفتار شکست‌ها و ناامیدی‌های خودشون میشن و این می‌تونه از نظر روانی بسیار آزاردهنده باشه.
نکته‌ای که باید در نظر بگیریم:
افرادی که وعده های خودشون رو زیر پا می‌ذارن همیشه نیت بدی ندارن. اونها ممکن هست با مسائل شخصی دشواری دست و پنجه نرم کنن و هنوز باید روی قاطعیت، اعتماد به نفس و مسئولیت پذیری خودشون کار کنن. بعد از همه این گفته ها، همه ما در حال پیشرفت هستیم. بعضی از افراد اعتبار و ارزش یک وعده رو درک میکنن و پایبند اون میمونن، اما بعضی دیگه از افراد هنوز باید در این رابطه اموزش ببینن. باید این نکته رو یادآور بشیم که وقتی قول می‌دیم، مسئولیتی رو بر عهده می‌گیریم و به خودمون ایمان داریم. اگه اعتماد به نفس لازم رو نداریم، عمل کردن به این وعده‌ها برای ما بسیار دشوار میشه.
کلام آخر اینکه، خوش قولی و وفای به عهد از ارزش‌های انسانی هست که آموزش تنها راهکار این موضوع هست. بنابراین، به قول‌هایی که می‌دیم عمل کنیم و فقط قول‌هایی رو بدیم که می‌تونیم به اونها عمل کنیم. حالا تو بگو شده به کسی قولی بدی و بزنی زیرش؟
