همیشه سعی شده از مادر بودن یک تصویر ایده‌ال ساختگی و ابر قهرمان نشون داده بشه، از جامعه گرفته تا رسانه‌های اجتماعی. در حالی که هیچ کس بی عیب و نقص نیست و یک مادر حق داره بدون احساس شرم از دیگران مشورت بگیره و یا احساسات ناخوشایند و یا گله‌هایش به عنوان مادر رو بروز بده. از طرفی، بچه‌های ما نیاز دارن تا واقع‌بینانه با اون‌ها درارتباط باشیم. اون‌ها باید ما رو به عنوان یک شخصیت معتبر که تعادل رو برقرار می‌کنه ببینن و بشناسن. یک مادر می‌تونه در حالی که به اندازه خوب هست کافی هم باشه و یا بر عکس همون قدر که کافی هست خوب باشه. تو این مقاله در مورد اثر تصویری که اجتماع بر مادر کامل میذاره صحبت کردیم.
1- تصویری که همیشه از نقش مادر توی خونه به ما القا شده، تصویر مادری هست که فداکاره، خودش رو نادیده می‌گیره و تمام وقت خودش رو به فرزندان اختصاص می‌ده.
2- در این شرایط مادر برای ارزش‌ها و باورهای خودش اهمیت قائل نمیشه و احساس گناه می‌کنه از اینکه زمانی رو برای استراحت و تفریح خودش بذاره.
3- تصویر "مادر کامل" و بی‌نقص باعث میشه احساسات غم، خشم و ناراحتی سرکوب بشن و همین مسئله منجر میشه در طولانی‌مدت مادر به آسیب‌های روحی مبتلا بشه.
4- این درحالی هست در مقابل مفهوم "مادر کامل"، "مادر کافی" رو داریم. "مادر کافی" کودک رو تشویق می کنه، اما در زمان مشخص و به موقع بی توجهی می کنه و بعضی از خواسته های کودک رو نادیده می گیره.
5- "مادر کافی" برای خودش ارزش قائل می شه و زمانی برای استراحت و تفریح قرار میذاره و همزمان به همسر و زندگی زناشویی اش اهمیت می ده.
6- این مادران بیش از هر چیزی به نقاط قوت خودشون تمرکز دارن و نگران خلاقیت، اعتماد‌به‌نفس، عزت‌نفس و مسئولیت‌پذیری فرزندانشون هستن.
7- نقش مادری و اینکه همزمان او خودش شخصیت و هویتی مستقل داشته باشه کاملا در هم تنیده هست و هر کدوم بر دیگری تاثیرگذارن. یک مادر "حق داره" و "نیاز داره" که زمانی رو برای خودش بذاره.
کلام آخر اینکه مادر ابرقهرمان نیست و یک انسان معمولیه و با القا و ترویج تصویر "مادر کامل" باعث میشیم نه تنها مادر آسیب ببینه بلکه فرزندان وابسته‌ای که همراه با احساس حقارت و بی ارزشی هستن تحویل جامعه داده میشن.
